Słów kilka

Dzisiaj nie zamieszczę żadnej pracy. Nie obawiajcie się.Nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek to zrobię. Dzisiaj zamieszę tylko parę moich przemyśleń. Zakładając bloga chciałam przede wszystkim by był on źródłem inspiracji dla innych, by można było na nim znaleźć ciekawe wzory czy pomysły. Są na nim prace nie tylko mojego autorstwa, czego zresztą nie ukrywam. Jeśli korzystałam z czyjegoś wzoru, zawsze starałam się to zaznaczyć i wskazać miejsce, gdzie dany wzór można znaleźć. Na własnej skórze przekonałam się jak okrutny potrafi być wirtualny świat. Chciałam zrobić przyjaciółce prezent. Ustaliłyśmy co to ma być, w jakich kolorach i mniej więcej jaki ma mieć wzór. Okazało się, że moja praca jest w jakimś stopniu podobna do prac jednej z Białoruskich artystek. Nigdy wcześniej nie widziałam jej prac.Jest mi bardzo przykro, że taka sytuacja miała miejsce. Na szczęście ( choć nie wiem czy po tym wszystkim można to tak nazwać ), wyjaśniłyśmy sobie z Anią wszystko i uważamy sprawę za zamkniętą.To był przypadek. Nie zamierzałam kopiować żadnej z prac Ani ani naruszać jej praw autorskich. Z Anią wyjaśniłyśmy sobie wszystko i zakończyłyśmy sprawę. Natomiast otrzymałam parę negatywnych komentarzy .W tym wszystkim zastanowiło mnie jedno.Przeprosiłam Anię publicznie, bo uznałam, że tak wypada. Napisałam prawdę, że nie miałam żadnych złych intencji Ale jakże trudno jest uwierzyć w prawdę, a jak łatwo rzucić w kogoś kamieniem i wydać pochopny osąd. Tak tak, łatwo ferować wyroki. Moim zdaniem, wszystko można załatwić w kulturalny sposób. Jeśli zauważy się, że ktoś w jakikolwiek sposób narusza czyjeś dobro, chyba najpierw wypadałoby poinformować o tym daną osobę w jakiś ludzki sposób i poczekać na jej odzew. Ale po co? Jak można od razu z grubej rury. Posądzić, oczernić, skazać!Tak właśnie skazać i wydać wyrok. Po prostu zgnoić nie dając szansy.A może właśnie o to chodzi? Przecież nie można pozwolić, by zainteresowane strony same się dogadały. Trzeba zrobić koło tego szum i sensację, i nadać rozgłos. Szkoda, że w tym wszystkim zapomina się o drugim człowieku. Nawet biblia mówi o tym, że kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamień. Dzisiaj w sieci można znaleźć wszystko.Internet stwarza ku temu ogromne możliwości.Wiele osób zamieszcza tam wzory czy swoje prace, potem ktoś to kopiuje i zamieszcza dalej i tak po paru razach już nie wiadomo kto wymyślił dany wzór i kto jest jego autorem.Wielokrotnie też widziałam na różnych blogach wzory, które zostały przerobione czy to kolorystycznie czy też, aby dostosować liczbę koralików.Oczywiście potem zostają podpisane jako"moje". To też jest naruszenie praw autorskich.?Znalazłam na Facebooku i innych kręgach koralikowych opublikowane zdjęcie mojej pracy bez mojej wiedzy i zgody. Pytam się zatem czy to nie jest łamanie prawa? Jest!!! Ale jak widać to działa w jedną stronę. Inni mogą wykorzystywać moją pracę do publikacji a ja nie mogę...Dla mnie ta sytuacja jest przede wszystkim przestrogą i nauczką na przyszłość. 10 razy zastanowię się zanim cokolwiek, nawet swojego zamieszczę w sieci. Bo któż wie, może  zostanie to źle wykorzystane? Chciałam się podzielić z wami kolejnymi pracami. Przygotowałam też tutorial, który chciałam bezpłatnie udostępnić. Ale nie wiem czy w ogóle powinnam cokolwiek jeszcze publikować. Nie chcę kolejny raz zostać posądzona o naruszenie czyichkolwiek praw. Pewnie i tak już dostałam "łatkę" i choćbym nie wiem co robiła to się jej nie pozbędę.Nie podjęłam jeszcze decyzji co do dalszych losów bloga.Dzięki blogowi poznałam wiele bardzo sympatycznych osób, z którymi połączyła mnie jakaś bliższa więź. Co będzie dalej? Nie wiem. Niech to będzie przestrogą i dla was. Jeśli dotarłyście do końca tego posta, dziękuję.