Wisiorek Kestrel

Walentynki już jutro, więc powinnam pokazać wam coś w tym klimacie. Niestety, niczego typowo walentynkowego nie zrobiłam. Romantycznie zatem nie będzie. Dosłownie czas przecieka mi przez palce. Nie mam kiedy zasiąść do koralików. A i jakoś szczególnie nie przepadam za tą modą zza oceanu. Nie potrzebujemy z mężem czekoladek w kształcie serduszek, czerwonych róż czy innych walentynkowych gadżetów, by wyrazić naszą miłość. Robimy to po prostu każdego dnia. Dzięki temu nasza miłość trwa już ćwierć wieku. Mam nadzieję, że przetrwa jeszcze co najmniej raz tyle. Nic więcej do szczęścia nam nie trzeba :-)

A wracając do biżuterii...

W tym poście wspominałam wam o koralikach miniduo. Do koralikowych nowości często podchodzę z dystansem. Nie kupuję, gdy tylko się pojawią. U mnie muszą swoje odczekać i nabrać mocy. Muszę wam powiedzieć, że dziś żałuję, że nie sięgnęłam po nie szybciej. Są cudowne! Śliczne, nieco mniejsze i delikatniejsze niż ich pierwowzory - superduo. Są też wygodniejsze w obszywaniu "na okrągło". Można je łączyć z superduo, wpasowują się idealnie i pięknie harmonizują ze sobą. Choć bardzo bym chciała, nie mogę o nich powiedzieć ani jednego złego słowa. Mam je w kilku kolorach i marzy mi się, aby powiększyć kolekcję. Dodam tylko, że post w żaden sposób nie jest sponsorowany. Chciałam się podzielić z wami wyłącznie moimi spostrzeżeniami. 

Do obszycia labradorytu, użyłam, oprócz koralików Toho, koralików mini i superduo. Złoty okrąg z miniduo otacza obszyty koralikami Toho round labradoryt. Pogoda za oknem jest zdjęciom bardzo niesprzyjająca. Nie posiadam namiotu bezcieniowego ani lamp studyjnych, które bardzo ułatwiłyby zrobienie poprawnych zdjęć. Foty są jakie są.Wybaczcie mi tym razem. Nie jestem z nich zadowolona, bo nie oddają w pełni uroku i ognia labradorytu. W ogóle wisior na nich wygląda tak sobie. Musicie uwierzyć mi na słowo, że w rzeczywistości wygląda o wiele lepiej. Może uda mi się kiedyś zrobić ładniejsze zdjęcia, w pełni oddające wygląd wisiorka. Wówczas podmienię te paskudy.

Podsumowując. Labradoryt otoczyłam koralikami Toho round w trzech rozmiarach oraz miniduo i superduo. Tył podszyłam supersuede w kolorze bakłażana, Do wisiora dołączyłam czekoladowego, masywnego chwosta. Całość powiesiłam na miedzianym łańcuszku.

Materiały: 2,5mm kaboszon labradorytu, koraliki miniduo w kolorze matte metallic aztec gold, superduo w kolorze matte metallic iris purple, toho 15/o w kolorze frosted gold lined crystal, toho 11/o w kolorze higher-metallic frosted carnival, matte color mauve moche, toho 8/o w kolorze frosted dark bronze, supersuede w kolorze bakłażana, miedziane elementy wykończeniowe, 1x6cm chwost w kolorze czekolady. Wymiary wisiorka wraz z chwostem to ok. 5x12cm.

Próbowałam pokazać wam ogień labradorytu, więc wyginałam śmiało ciało (co widać po załączonych obrazkach), ale kamień uparcie odmawiał współpracy. Dobrze, że fikołka przy tym nie zrobiłam,  ;-)

 I zbliżenie na główną część wisiorka.

A tu zdjęcie poglądowo - porównawcze. Jak widzicie różnica nie jest wielka. Ale jedno jest pewne. Małe jest piękne :-)

Dziękuję wam, za to, że do mnie zaglądacie i zostawiacie tyle ciepłych słów :)
Pozdrawiam was ciepło i życzę  wam wiele miłości nie tylko na ten walentynkowy, ale na każdy dzień roku :))