Wisiorek Flabellina

Lubicie cukierki?  Mój agat malinowy wygląda jak smakowita landrynka i patrząc na niego trudno się oprzeć pokusie jego skosztowania. Wszyscy jednak dobrze wiemy, że słodycze, bynajmniej ich nadmiar, szkodzą nie tylko zębom, ale i zdrowiu. Mając więc na uwadze dobro swojego uzębienia, nie zaryzykowałabym schrupania tego agatu ;-). Za to biorąc wisior do ręki, mogę go bezkarnie chrupać oczyma, ile tylko dusza zapragnie. Zęby ostaną się w całości, a i zbędnych kilogramów nie przybędzie ;-).

Żarty, żartami, a tu czas przejść do konkretów.

Agat to jeden z najstarszych znanych człowiekowi minerałów. Cenili go starożytni Sumerowie i Egipcjanie, przez których był wykorzystywany do wyrobu amuletów, naczyń obrzędowych oraz biżuterii.  Jego nazwa pochodzi od rzeki Achates (dzisiejsza nazwa Dirillo) na południu Sycylii we Włoszech, skąd pochodzą pierwsze odkryte kamienie. Potrafi zachwycać niezliczoną ilości odcieni. Już od czasów starożytności wiele jego odmian  sztucznie się barwi. 

Taki też jest i mój agat. Został zabarwiony na śliczny malinowy kolor, jednocześnie zachowując swoją "przejrzystość". Uwielbiam takie kamienie. Skrywające w sobie jakąś tajemnicę, coś niedopowiedzianego, a jednocześnie zachwycającego. Nie chciałam pozbawiać tych cech mojego minerału, dlatego, po raz kolejny, postanowiłam nie podklejać go, tylko obszyć samymi koralikami. Tył kamienia pozostawiłam nie przykryty, właśnie po to, aby pokazać jego transparentność. Oprawa jest też dość nietypowa. Koraliki wyglądają jak rozczochrana, choć w pełni przemyślana fryzura. Bynajmniej ja mam takie skojarzenie. Choć pewnie większości z was, takie obszycie będzie się kojarzyło z chaszczami i krzaczorami. Ja wolę mówić, że mój wisior jest nieuczesany :P. Albo, że jest to artystyczny nieład. Jak widzicie na zdjęciach, nie mogłam się oprzeć mięciutkiemu chwostowi, który doczepiłam do wisiora. Ponieważ wisior nie należy do najmniejszych, powiesiłam go na długim sznurze, sięgającym prawie do pasa, Według mnie właśnie przy takiej długości sznura, ten wisior najlepiej się prezentuje. Jeśli dotrwacie do końca postu, zobaczycie, że wisior skrywa w sobie jeszcze jedną, małą tajemnicę ;-)

Materiały: 3x1,8 cm kaboszon agatu malinowego, 4mm kulki agatu brazylijskiego, 3mm koraliki fire polish w kolorze jet AB, Toho treasure w kolorze metallic nebula oraz galvanized orchid, Toho 15/o w kolorze metallic nebula, permanent finish galvanized aluminium oraz permanent finish galvanized pink lilac, 70x10mm wiskozowy chwost w kolorze fuksji, metalowe elementy wykończeniowe, 2mm sznurek lakierowany. Długość wisiora bez sznura ok.12,5 cm. Wraz ze sznurem długość tzw. "pępkowa".

Uwielbiam chwosty, zwłaszcza te mięciutkie i pięknie się układające, ale gdyby mi się znudziły, albo zapragnęłabym drobnej zmiany w wisiorze, mogę odpiąć chwosta. Pozwala na to doczepiony karabińczyk, który sprytnie chowa się za koralikami. Pozbawiony "wisielca" wisior staje się nieco skromniejszy, choć nadal zachowuje swój czar i urok osobisty.

Kończąc dzisiejszy post, zdradzę wam jeszcze tajemnicę, że agat obdarzony przez swego właściciela prawdziwą miłością przyciągnie do niego bogactwo i sprowadzi szczęście :-).Zamiast czterolistnej koniczyny na szczęście, można mieć swój szczęśliwy agat. A  najlepiej mieć jedno i drugie, bo szczęścia nigdy nie za wiele :)

Dziękuję wam przeogromnie za wszystkie pozostawione komentarze pod poprzednim postem. Przepraszam, że na nie nie odpowiedziałam. Mam też zaległości w oglądaniu waszych blogów. Niestety, ostatnio mój dostawca internetu zawodzi na całej linii. Mam nadzieję, że problem wkrótce zostanie rozwiązany. 

Ściskam was mocno! Do miłego! :-)