Wesołego Alleluja!

Wielkanocny pacierz

ks. Jan Twardowski

 Nie umiem być srebrnym aniołem –

 ni gorejącym krzakiem –

 tyle Zmartwychwstań już przeszło –

 a serce mam byle jakie.

 Tyle procesji z dzwonami –

 tyle już Alleluja –

 a moja świętość dziurawa

 na ćwiartce włoska się buja.

 Wiatr gra mi na kościach mych psalmy

 jak na koślawej fujarce -

 żeby choć papież spojrzał

 na mnie - przez białe swe palce.

 Żeby choć Matka Boska

 przez chmur zabite wciąż deski –

 uśmiech mi Swój zesłała

 jak ptaszka we mgle niebieskiej.

 I wiem, gdy łzę swoją trzymam

 jak złoty kamyk z procy –

 zrozumie mnie mały Baranek

 z najcichszej Wielkiej Nocy.

 Pyszczek położy na ręku

 sumienia wywróci podszewkę –

 serca mojego ocali

 czerwoną chorągiewkę.

Wszystkim moim drogim blogowym koleżankom, wszystkim tu zaglądającym stale i od czasu do czasu, 

życzę Wesołych Świąt!

Niech radosne Alleluja będzie dla Was

ostoją zwycięskiej miłości i niezłomnej wiary.

Niech pogoda ducha towarzyszy Wam

w trudzie każdego dnia, a radość serca w czasie zasłużonego odpoczynku.

Radosnego Alleluja!